Sztandary Króla się wznoszą:
Zabłysła tajemnica Krzyża,Na którym życie śmierć poniosło
I przez śmierć dało żywot światu.
Z boku, przebitego
Srogiem ostrzem włóczni,
Wypłynęła krew i woda,
Aby obmyć nas z grzechów.
Wypełniła się przepowiednia,
Którą wyśpiewał Dawid
Mówiąc narodom:
Z drzewa Bóg zakróluje.
O drzewo drogie i najświetniejsze,
Przyozdobione purpurą króla,
Stałoś się godnem dotykać
Najświętszych członków.
Szczęśliweś jest, bo na ramionach
Twoich, zawisnął okup świata!
Na twojej szali Bóg zważył Ciało,
Które wydarło piekłu zdobycz.
Witaj, krzyżu, nadziejo jedyna!
W tej tryumfu chwale
Wyproś dla wiernych pomnożenie łaski,
A grzesznym odpuszczenie win.
O Trójco, zdroju zbawienia,
Niechaj Cię chwali wszelkie stworzenie!
Przydaj nagrodę wieczną tym,
Którym dajesz zwyciężać w krzyżu.
Amen.
Sztandary króla (Vexilla Regis). Hymn brewiarzowy.
"Jak więc przejęliście naukę o Chrystusie Jezusie jako Panu, tak w Nim postępujcie: zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności.
Baczcie, aby kto was nie zagarnął w niewolę przez tę filozofię będącą czczym oszustwem, opartą na ludzkiej tylko tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie.
W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała, bo zostaliście napełnieni w Nim, który jest Głową wszelkiej Zwierzchności i Władzy.
I w Nim też […] darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami.
To właśnie, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża."
Kol 2.6nn
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz